به گزارش پایگاه خبری ایرانیان موفق 

فیلم اول نرگس آبیار، در سکوت خبری و با بازیگران نه‌چندان چهره ساخته شد. «اشیا…» به بخش تازه‌تأسیس «نگاه نو» جشنواره فیلم فجر ویژه فیلمسازان اول راه پیدا کرد ولی به توفیقی دست نیافت. این فیلم که از مؤلفه‌های سینمای تجاری بی‌بهره بود، سه سال پشت خط اکران ماند و در تابستان ۹۴، در گروه هنروتجربه و با سانس‌های محدود به نمایش عمومی درآمد. «اشیا…» درباره زن باردار شهرستانی به نام «لیلا» است که در پی یک مهمانی خانوادگی، به ماجرایی دچار می‌شود و در پی حل آن برمی‌آید.

شیار ۱۴۳/ سال تولید: ۱۳۹۲/ فروش: چهار و نیم میلیارد تومان

«شیار ۱۴۳» فیلم دوم نرگس آبیار، در جشنواره سی‌وسوم فجر، حسابی سروصدا کرد و نام این سینماگر را بر سر زبان‌ها انداخت. فیلم با نامزدی در ۵ رشته، یک سیمرغ برای مریلا زارعی به ارمغان داشت و به علاوه، به سیمرغ فیلم محبوب تماشاگران نیز دست پیدا کرد. «شیار ۱۴۳» در زمان نمایش عمومی هم به فروشی غافلگیرکننده دست یافت و با وجود اکران در زمان نامناسب آبان ماه، و در رده آثار پرفروش سال قرار گرفت. این فیلم درباره «الفت» مادر یک رزمنده دفاع مقدس است که سال‌ها چشم‌انتظار فرزند خود می‌ماند.

نفس/ سال تولید: ۱۳۹۴/ فروش: یک و نیم میلیارد تومان

سومین فیلم سینمایی نرگس آبیار، با عنوان «نفس»، در دوره سی‌وچهارم جشنواره فجر حضور داشت و باز هم از نامزدی در پنج رشته، برنده یک سیمرغ بلورین شد. «نفس» واجد قصه و اتمسفر جشنواره‌پسندی بود و با حضور در بیش از ۳۰ جشنواره خارجی، جوایز فراوانی گرفت. نرگس آبیار برای این فیلم برنده جایزه بهترین کارگردانی از جشنواره درجه الف «شب‌های سیاه تالین» در استونی شد. فیلم به شدت مورد توجه منتقدان قرار گرفت و به عنوان نماینده سینمای ایران، به اسکار هم رفت، اما توفیقی نداشت. این فیلم درباره کودکی به نام «بهار» و خانواده‌اش است که در بحبوحه حوادث انقلاب اسلامی و آغاز جنگ تحمیلی، در روستایی زندگی می‌کنند.

دو ویژگی سینمای نرگس آبیار

فیلم‌سازی زنانه: فیلم‌های نرگس آبیار را می‌توان به معنای واقعی کلمه، «زنانه» دانست. شخصیت‌های زن فیلم‌های او، معمولاً نقش‌های اصلی را برعهده دارند و از شخصیت‌پردازی قوی‌تری نسبت به مردان برخوردارند. موضوعی که می‌تواند غریزی یا به دلیل زحمت بیشتر او برای شخصیت‌پردازی این کاراکترها باشد. به علاوه در فیلم‌های این کارگردان، بازیگران زن بازی‌های به مراتب بهتری نیز نسبت به بازیگران مرد ارائه می‌دهند، مواردی مثل پانته‌آ پناهی‌ها، شبنم مقدمی و مریلا زارعی. بی‌تردید او در هدایت بازیگران زن تبحر بیشتری دارد و با استفاده هوشمندانه از این مزیت نسبی، سوژه‌های زنانه را مد نظر قرار می‌دهد.

نگاه متفاوت به جنگ: نرگس آبیار در دو فیلمی که با موضوع دفاع مقدس ساخته، از زاویه متفاوتی به این واقعه مهم تاریخ معاصر نگاه کرده است. او یک بار مادران چشم‌به‌راه را مرکز قاب خود قرار داده و یک بار به زندگی روستانشینان معمولی که گاهی هیچ ارتباط مستقیمی هم با جنگ ندارند، اما در خلال جنگ، زندگی‌شان دستخوش ماجراهایی می‌شود. یکی از علل مورد توجه قرار گرفتن «شیار ۱۴۳» و «نفس»، همین موضوع است. نرگس آبیار حتی در روایت این قصه‌ها هم تلاش کرد تا بی‌جهت و به شکل افراطی، از مخاطب گریه نگیرد و در حالی که به راحتی می‌توانست هر دو قصه را به سمت ملودرام ببرد، از این کار پرهیز کرد تا قصه‌اش را سرراست‌تر تعریف کند.

نظر دبورا یانگ، منتقد رسانه معتبر هالیوود ریپورتر درباره «نفس»:

دنیای خیالی یک دختربچه ۹ ساله در فیلم پیچیده و فوق‌العاده «نفس» به نویسندگی و کارگردانی نرگس آبیار به زیبایی تصویر شده است و موفق می‌شود جای خود را در بین فیلم‌های به‌یادماندنی‌ای که اساتیدی همچون عباس کیارستمی، جعفر پناهی، امیر نادری و مجید مجیدی درباره کودکی ساخته‌اند، تثبیت کند. به علاوه که اینجا با زاویه نگاه یک کارگردان زن طرفیم و با یک بازی فوق‌العاده گرم و گیرا از «ساره نورموسوی»‌ که در نقش «بهار»‌ بی‌مادر، نخستین تجربه بازیگری خود را از سر می‌گذراند.